όλων είναι το «σύστημα» ή αλλιώς η ποιότητα του. Σε όλα τα μέρη του κόσμου υπάρχουν συστήματα που παλεύουν σκληρά για να επιβιώσουν και να κυριαρχήσουν στο περιβάλλον τους. Είναι φυσικό να συνασπίζονται τα συμφέροντα. Κι υγειές αν αυτό το γνωρίζει η κοινωνία και υπάρχει διαφάνεια στις όποιες δράσεις. Αλλά, σύστημα με σύστημα διαφέρει. Είναι άλλο πράγμα να μιλάμε για ανθρώπους με μία κουλτούρα και άλλο πράγμα να μιλάμε για κλεφτοκοτάδες...
Στην Ελλάδα βλέπουμε τα τελευταία σαράντα χρόνια τους ίδιους ανθρώπους στο προσκήνιο. Ανεξάρτητα από το ποια είναι η πολιτική ή η οικονομική κατάσταση. Αυτοί εκεί, αμετακίνητοι στις θέσεις τους, ταγμένοι να υπηρετήσουν το «σύστημα». Οι ίδιοι είναι τελικά το σύστημα. Μεσάζοντες, μεταπράτες, που θέλησαν να κυριαρχήσουν και τελικά κατάφεραν να εκτοπίσουν τις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις. Θεωρούν όλη τη χώρα οικόπεδό τους και συμπεριφέρονται ανάλογα.
Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν γίνονται επενδύσεις στην Ελλάδα είναι αυτή ακριβώς η κατάσταση. Το γεγονός ότι ο ξένος επενδυτής νιώθει σαν να περνά από την Κακιά Σκάλα και να τον περιμένει ο Προκρούστης. Είναι γνωστά αυτά τα πράγματα σε όλους.
Σε μία Ελλάδα που αγωνίζεται να γλιτώσει την χρεοκοπία, θα περίμενε κανείς ότι κάποια πράγματα θα άλλαζαν. Έστω και σιγά – σιγά. Εκείνο που δεν θα περίμενε θα ήταν να κυριαρχούν τα ίδια πρόσωπα! Σαν να μην άλλαξε μία ημέρα. Σαν να μην έχει γίνει ό,τι έγινε.
Ο πλέον εκτεθειμένος από τα όσα συμβαίνουν είναι η αριστερά. Έστω η αριστερά του κ. Κουβέλη. Η οποία συμμετέχει σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό και δεν νοιάζεται καν να αποδείξει ότι είναι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι όλοι οι άλλοι. Χρησιμοποιεί τα ίδια πρόσωπα που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ ή αλλιώς την χρησιμοποιούν οι ίδιοι υπάλληλοι της διαπλοκής που στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν ως όχημα το ΠΑΣΟΚ.
[Του Θανάση Μαυρίδη capital.gr]
