Oι τραπεζίτες υπονομεύουν την επαναδιαπραγμάτευση!

από το antinews

Με ιδιαίτερη έκπληξη (ή μήπως δε θα έπρεπε;) διαβάσαμε την εβδομαδιαία έκθεση της Alpha Bank στην οποία αναφέρεται ότι η επαναδιαπραγμάτευση είναι φενάκη κι ότι τη χρησιμοποιούν μόνο όσοι δεν κάνουν τη δουλειά τους. Λέει χαρακτηριστικά η έκθεση: “Η επαναδιαπραγμάτευση είναι σήμερα το τελευταίο καταφύγιο εκείνων που, αντί να κάνουν τη δουλειά τους για να βγει η χώρα μία ώρα γρηγορότερα από την κρίση, αρκούνται σε εύκολες και μαγικές λύσεις. Εμφανιζόμαστε διεθνώς ως κακομαθημένα παιδιά που δεν θέλουν να μεγαλώσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους”.  Και παρομοιάζει το σκηνικό στην Ελλάδα με το γνωστό ανέκδοτο με το λαγό και το λιοντάρι. Και εξηγούν: «Το πολιτικό προσωπικό που διαφεντεύει τις τύχες της χώρας παραμένει εν πολλοίς ανυποψίαστο για τους κινδύνους κατάρρευσης που ελλοχεύουν, εάν δεν συνεχισθεί με συνέπεια η εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής».

Οι οικονομολόγοι της τράπεζας του κ. Κωστόπουλου συνεχίζουν στο ίδιο βιολί, ότι αυτά που υποσχέθηκε...
η κυβέρνηση για αλλαγή των όρων του Μνημονίου είναι έξω απ’ όσα είχαμε συμφωνήσει: «Η κυβερνητική πλειοψηφία κυβερνά με πρόγραμμα τις προεκλογικές εξαγγελίες των διαφόρων κομμάτων που την απαρτίζουν και που στην πλειονότητά τους συνιστούν ανατροπή των συμφωνηθέντων με τις χώρες που χρηματοδοτούν τα ελλείμματά μας. Η αντιπολίτευση υπερθεματίζει, επιδιώκοντας την επαναφορά στα προ Μνημονίου δεδομένα».

Η τράπεζα πάει κι ένα βήμα παρακάτω και λέει ότι τα ισοδύναμα μέτρα δεν είναι πανάκεια: «Η επαναδιαπραγμάτευση θα είχε έννοια εάν περιοριζόταν σε μέτρα τόνωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας ώστε να ελαφρυνθεί το κόστος της προσαρμογής που, σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη να γίνει».

«Η κυβέρνηση θα έπρεπε να κατευθύνει όλο τον επαναδιαπραγματευτικό ενθουσιασμό της στην επανεκκίνηση των έργων υποδομής που έχουν σταματήσει με χρήση νέων πόρων και χρηματοοικονομικών εργαλείων, στην άμεση απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων με καινοτόμους τρόπους, στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων μέσω των αποκρατικοποιήσεων και μέσω εξασφάλισης εγγυήσεων για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων για έργα υποδομής», αναφέρουν επίσης.

Αυτά κι άλλα πολλά λένε οι οικονομολόγοι δείχνοντας προφανώς στους Έλληνες που βρίσκονται σε απόλυτη δυστυχία, ότι είναι ηλίθιοι να ελπίζουν και να αγωνίζονται σε κάτι καλύτερο.

Προφανώς οι τραπεζίτες θέλουν Έλληνες εξαθλιωμένους και με κατεβασμένο το κεφάλι. «Σφάξε με ΔΝΤ ν’ αγιάσω», δηλαδή. Δε μπορούν να σκεφτούν ότι η συνταγή του Μνημονίου είναι το απόλυτο λάθος και επιδείνωσε τους οικονομικούς δείκτες της χώρας.

Για τους τραπεζίτες τα πάντα είναι αριθμοί, αλλά μόνο σε ότι αφορά τα κέρδη τους. Οι πάνω από 1,1 εκατ άνεργοι, οι δεκάδες αυτοκτονίες, η κατάθλιψη από την απουσία προοπτικής, η διάλυση της κοινωνικής συνοχής, η διάλυση της Παιδείας και της Υγείας, δεν αποτελούν γι’ αυτούς μετρήσιμες αξίες.

Τι να ζητά άραγε ο κ. Κωστόπουλος και οι λοιποί τραπεζίτες; Νέα κεφάλαια για τη στήριξή τους και για να μη χάσουν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών τα προνόμιά τους; Τους παχυλούς μισθούς και τα επιδόματα… αποδοτικότητας;

Δε μας λένε για τα επιτυχημένα ανοίγματά τους στο εξωτερικό που τώρα σπεύδουν να μαζέψουν. Ούτε για τα θαλασσοδάνεια σε επιχειρήσεις, κόμματα, χρεοκοπημένα μέσα ενημέρωσης.

Η ουσία είναι μία: Πράγματι η επαναδιαπραγμάτευση είναι δύσκολο εγχείρημα. Πράγματι, ο ρεαλισμός πρέπει να κυριαρχήσει και δεν πρέπει ο κόσμος να εφησυχάσει ότι κάποιος από μηχανής θεός θα μας σώσει.

Άλλο όμως αυτό κι άλλο να αποκλίνουμε από το στόχο μας: Την αλλαγή του Μνημονίου προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσης των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων. Ας πληρώσουν επιτέλους οι τραπεζίτες και λοιποί επιχειρηματίες την κρίση. Δε μπορεί να έχεις τις βιλάρες στην Εκάλη και τη Μύκονο, τα λεφτά στο εξωτερικό, τα παιδιά παρκαρισμένα στα καλύτερα σχολεία, τις διακοπές σταθερές στην Κουρσεβέλ και να ζητάς από τους φτωχούς Έλληνες να το βουλώσουν και να μη ζητούν καλύτερες ημέρες;

Δεν τα φάγαμε μαζί κύριοι τραπεζίτες.