Γράφει ο Αντώνης Πίκουλας
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπήκαμε στην τελική ευθεία. Στο καθοριστικό εκείνο διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου θα καθοριστούν οι τύχες της χώρας αλλά και σε μεγάλο βαθμό της ίδιας της συνοχής της Ευρωζώνης.
Τα περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά και υπό την ευρύτερη πίεση καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε κάτω από συνθήκες αντίξοες και υπό τη λήψη μέτρων που εξοντώνουν την κοινωνία, διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό και επιφέρουν ακόμη πιο βαθιά ύφεση. Μέτρα αναπόφευκτα, τα οποία όμως πρέπει να συνοδευτούν από αποτέλεσμα το οποίο καλείται να επιφέρει η κυβέρνηση σε αυτές τις κρίσιμες 40 ημέρες.
ΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ
Την ώρα τούτη διαμορφώνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση νέα δεδομένα...
και νέοι συσχετισμοί δυνάμεων, που θα πρέπει αφενός να συνεκτιμηθούν προκειμένου να καθορισθεί μία στρατηγική, αφετέρου να επιδιωχθεί η Ελλάδα να διαμορφώσει το καλύτερο δυνατό πλαίσιο ισορροπιών προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.
ΠΡΩΤΟΝ:
Τη στιγμή αυτή υφίσταται μία σφοδρή σύγκρουση μεταξύ του Διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής τράπεζας, κ. Ντράγκι, και του Διοικητή της Bundesbank. Η λογική Ντράγκι θέλει την ΕΚΤ σε ρόλο πυροσβέστη, να παρεμβαίνει δηλαδή στην επιθετικότητα των αγορών και των κερδοσκόπων και να επιφέρει την ομαλότητα. Και τούτο δύναται να μορφοποιηθεί με διάφορους τρόπους.
Αντιθέτως ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης επιμένει στην δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς παρεκκλίσεις, η οποία επί της ουσίας επιβάλλει στις αγορές και τη γερμανική κυριαρχία.
Σύμμαχοι του κ. Ντράγκι θεωρούνται αυτή την ώρα Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, ενώ στο πλευρό της Bundesbank έχουν ταχθεί η Ολλανδία, η Φινλανδία, τα hedge funds και οι Αμερικανικές τράπεζες!
Σε αυτό το αβέβαιο σκηνικό, Μέρκελ, Σόιμπλε, Γιούνκερ, Ρομπάι και Μπαρόζο αποδίδουν στους εαυτούς τους έναν ενδιάμεσο ρόλο δίνοντας προτεραιότητα στην ύπαρξη της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και κατ’ επέκταση του ΕΥΡΩ!
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Το δεύτερο στοιχείο στο οποίο πρέπει να σταθεί κανείς είναι ότι σε αυτή τη συγκυρία έχει εξελιχθεί μία ακόμη σύγκρουση, αυτή τη φορά στο εσωτερικό της Τρόικας! Συγκεκριμένα το ΔΝΤ πιστεύει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και ουσιαστικά ζητάει την περικοπή του κατά 30%, την οποία και θα κληθούν να επωμισθούν η ΕΚΤ και οι λοιπές ευρωπαϊκές τράπεζες.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση κάτι τέτοιο δεν θέλει ούτε καν να το ακούει, όχι και να το συζητήσει. Ομως το ΔΝΤ επιμένει υπό το πρίσμα ότι κάποια στιγμή βάσει του καταστατικού του δεν θα νομιμοποιείται να χρηματοδοτεί την Ελλάδα από τη στιγμή που το χρέος δεν τιθασεύεται.
ΤΡΙΤΟΝ:
Στην Ελλάδα βιώνουμε την ευχάριστη έκπληξη Σαμαρά, όπως και ο επιχειρηματικός κόσμος υποστηρίζει αλλά καισυμφωνούν στην εκτίμηση αυτή οι τραπεζίτες. Και τούτο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός πέραν της εργατικότητας που τον διακρίνει και της αντίληψης της πραγματικής εικόνας της κατάστασης, εμφανίζει μία πρωτοφανή αποφασιστικότητα που αντίστοιχη δεν είχαν επιδείξει οι προκάτοχοί του στη θέση του πρωθυπουργού.
1. Ο Αντ. Σαμαράς λοιπόν έχει συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα πρέπει πρώτα να παρουσιάσει έργο και να δείξει συνέπεια, κάτι που είναι δύσκολο, καθώς παρά την αναγκαιότητα των μέτρων και την ορθότητα της λήψης των αποφάσεων, η πραγματικότητα είναι ότι πλήττουν την κοινωνία και ορισμένα είναι κοινωνικά άδικα.
2. Ο Ευ. Βενιζέλος από την πλευρά του κάνει λόγο για διαπραγμάτευση, κάτι που ξέρει, λόγω της πρότερης εμπειρίας του στη διαχείριση του ίδιου ζητήματος, ότι δεν γίνεται. Το κάνει όμως για λόγους επικοινωνιακούς συμπορευόμενος με τις προτάσεις που του υποβάλλει η γαλλική Lazard, ότι δήθεν πρώτα θα διαπραγματευθεί με την Ε.Ε. την επιμήκυνση και μετά θα πάρει τα μέτρα… Βεβαίως λησμονεί ότι οι Γάλλοι με τα πολλά συμβόλαια στην Ελλάδα τα ίδια έλεγαν στον Γ. Παπανδρέου και είδαμε όλοι πού κατάντησε η χώρα.
3. Ο Φ. Κουβέλης τέλος, μολονότι είναι σοβαρός και έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης, εξακολουθεί να εμμένει σε προεκλογικές δεσμεύσεις και να στυλώνει τα πόδια σε ζητήματα όπως η εφεδρεία, γεγονός που επιβαρύνει τη συνοχή της κυβέρνησης.
Κάτω από αυτό το σκηνικό και μέσα σε ένα εξαιρετικά ευμετάβλητο περιβάλλον, η μοίρα της Ελλάδας καθορίζεται μέσα στις επόμενες 40 ημέρες, μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου, όταν και το συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας θα αποφανθεί κατά πόσον η Γερμανία και κατ’ επέκταση οι χώρες μέλη θα μπορούν να αποδέχονται να αναλάβουν μέρος του χρέους άλλων χωρών μελών, όπως εκείνων του Νότου.
Με ενδιάμεσους σταθμούς την έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup στις 3 Σεπτεμβρίου και για την Ελλάδα ειδικά την έκθεση της ΤΡΟΪΚΑΣ.
Και είναι προφανές ότι στις 40 αυτές ημέρες θα πρέπει να υπάρξουν απτά δείγματα γραφής, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τις συμμαχίες και τις ισορροπίες, θα έχουν πραγματοποιηθεί ταξίδια, συμβούλια και συναντήσεις όπου θα εξελιχθούν διαπραγματεύσεις…
ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΟΧΙ ΣΕ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΔΙΑΠΛΟΚΗ
Υπό την έννοια αυτή ο Αντ. Σαμαράς, που έχει δείξει μία απίστευτη αποφασιστικότητα σε μείζονος σημασίας ζητήματα, όπως για παράδειγμα η περίπτωση της Χαλυβουργικής, η πώληση της ΑΤΕ, η μείωση του κόστους της πολιτικής, η μείωση των αποδοχών των υπουργών, η λαθρομετανάστευση ή ακόμη και η απόλυση του διοικητή της ΛΑΡΚΟ, είναι επιβεβλημένο να προχωρήσει σε κινήσεις με τις οποίες θα ΚΕΡΔΙΣΕΙ την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, η οποία θα είναι έτοιμη να αποδεχθεί κόπους, θυσίες, περικοπές εισοδημάτων.
Το ζήτημα είναι σαφές και ξεκάθαρο: Είναι η ώρα να απαλλαγεί η ελληνική κοινωνία από τα φαινόμενα της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ που απορρέουν από έναν κρατικοδίαιτο δημόσιο τομέα, τον οποίο κατά καιρούς διαχειρίζονται κάθε καρυδιάς καρύδια, που παίζουν προσωπικά παιχνίδια και πλουτίζουν εις βάρος των πολλών και κυρίως του Δημοσίου.
Και για να καταπολεμηθούν Διαφθορά και Διαπλοκή, θα πρέπει πρώτα να απαλλαγεί το Ελληνικό Δημόσιο από τις εστίες που τις παράγουν, όπως οι κρατικές επιχειρήσεις.
Γι’ αυτό τούτη την ώρα αναδεικνύονται ως κυρίαρχο πλέον ζήτημα οι ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, με πρώτη εκείνη του ΟΠΑΠ και στη συνέχεια όλων των ΔΕΚΟ, οι οποίες λειτουργούν υπό καθεστώς διαχειριστικής αδιαφάνειας προς όφελος άλλοτε των κάθε λογής ημέτερων ή μεμονωμένων μετόχων!!!
Και δεν είναι δυνατόν στη σημερινή κοινωνία, που υποφέρει και κινείται στα όρια της επιβίωσης, να υπάρχουν ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ, είτε αυτοί είναι οι δήθεν μάνατζερς-νταραβεριτζήδες, είτε εργολάβοι και προμηθευτές που θέλουν να πλουτίσουν εκ του ασφαλούς μέσα από απευθείας αναθέσεις και παρατάσεις ύποπτων και υπό τον έλεγχο της Δικαιοσύνης συμβάσεων.
Την ώρα τούτη δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, μετράει αντίστροφα και δεν πρέπει να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο…
Την ώρα τούτη καθορίζονται οι συμμαχίες, οι στρατηγικές, οι επόμενες κινήσεις, τα μέτρα που θα ληφθούν και ταυτοχρόνως εξασφαλίζεται η ανοχή και η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον κοινό αγώνα, στο κοινό μέτωπο σωτηρίας της χώρας. Και τούτο επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ με πάταξη της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, που ζουν και βασιλεύουν…
