«Βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Οπως δήλωσα κατά τη διάρκεια του σημερινού ΔΣ ο βασικός υπαίτιος δεν είχε ούτε το σθένος ούτε καν την στοιχειώδη ευθιξία να παρευρεθεί στο Δ.Σ. για να δώσει εξηγήσεις για τα πεπραγμένα του. Αντ`αυτού ο εκπρόσωπος του είχε ως στόχο να αποπροσανατολίσει τελείως την σημερινή συζήτηση.
Το Μάιο του 2008 ξεκίνησε το καινοτότομο εγχείρημα της πολυμετοχικότητας σε μία ΠΑΕ που μόλις είχε ολοκληρώσει μία ΑΜΚ 12.000.000 ευρώ και ήταν καθαρή από υποχρεώσεις και χρέη προς τρίτους. Παραδώσαμε μια ομάδα που μέχρι την εμφάνιση της ΠΕΚ διεκδικούσε με αξιώσεις το πρωτάθλημα και που τελικά το έχασε μέσα σε ένα κλίμα απαξίωσης και αποπροσανατολισμού από τις, εκτός της ΠΑΕ, διεργασίες. Προτείναμε μια νέα αντίληψη και πρακτική για τον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας του Παναθηναϊκού. Συμφωνήσαμε ομόφωνα στη δημιουργία ενός νέου καταστατικού με σαφείς αρμοδιότητες και διαδικασίες. Επικυρώσαμε μάλιστα την απαιτούμενη συνεργασία στη λήψη των αποφάσεων και διασφαλίσαμε τα δικαιώματα της μειοψηφίας, με γνώμονα τον απόλυτο σεβασμό στον αυξημένο ρόλο της.
Σήμερα, τρία χρόνια αργότερα, βρίσκεται σε οικονομικό τέλμα. Ο ηθικός αυτουργός της υφιστάμενης κατάστασης αφήσε μια ομάδα με υποθηκευμένο μέλλον, αφού πρώτα εξανέμιστηκαν πάνω από 190.000.000 ευρώ (65 δισεκατομμύρια δραχμές!) ενώ ο ίδιος κατείχε μόλις το 10% του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ. Ταυτόχρονα, στο ποδοσφαιρικό τμήμα δεν έχουν δημιουργηθεί υπεραξίες, ενώ παράλληλα λήγουν εντός του επόμενου έτους συμβόλαια σημαντικών ποδοσφαιριστών, ελαχιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο πιθανά έσοδα για την ομάδα.
Συνεπής σε μια πολιτική αποκλειστικά προσωπικών σκοπιμοτήτων, οδήγησε με τα μεγάλα λόγια, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τις αλόγιστες δαπάνες αλλά και τις υπαναχωρήσεις από συμφωνίες στην σημερινή κατάσταση. Δε δίστασε μάλιστα να ακολουθήσει την προσφιλή του τακτική για την κάμψη οποιασδήποτε βάσιμης απορίας ή ένστασης, μέσω εκβιαστικών διλημμάτων δια του Τύπου και επικοινωνιακών παιχνιδιών στοχοποίησης κάθε διαφορετικής άποψης.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Το 2008 παρουσιάστηκε ως λαϊκή απαίτηση η οικογένεια μου και εγώ να φύγουμε από τον Παναθηναϊκό. Τα τρία αυτά χρόνια παρόλο που κατείχαμε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΠΑΕ, συνειδητά δεν συμμετείχαμε στην καθημερινή διαχείριση και διοίκηση της ομάδας. Θεωρούσαμε όμως, ότι τουλάχιστον μέσω των θεσμικών οργάνων, θα υπήρχε η δυνατότητα να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη όλες οι θέσεις και οι όποιες ενστάσεις. Ωστόσο, στο πλαίσιο μιας εμπαθούς πολιτικής, τόσο εμείς όσο και άλλοι μέτοχοι εσκεμμένα οδηγηθήκαμε στο περιθώριο. Ως εκ τούτου, δεν είχαμε καμία ουσιαστική συμμετοχή σε καίριες αποφάσεις. Στην τελευταία αποχώρησή του άφησε ως παρακαταθήκη προσημειωμένο το μέλλον του Παναθηναϊκού σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο. Μήπως τελικά πρέπει και να τον ευχαριστήσουμε που μας κάνει την χάρη να συμμετέχει με βάση το ποσοστό του;
Παρατηρούμε την ίδια στιγμή μια πρωτοφανή προσπάθεια συμψηφισμού των ευθυνών που φέρει, με τις πρωτοβουλίες ανθρώπων που για περισσότερα από 30 χρόνια υπηρετούν και προσφέρουν στο σύλλογο. Ο «σωτήρας», «ευεργέτης» και «λυτρωτής» που παραπλάνησε τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ας έρθει να αναλάβει τις ευθύνες του. Δηλώνω απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να επωμισθώ στο σύνολό τους αυτές τις υποχρεώσεις που ο ίδιος δημιούργησε.
Εμείς, παρά την κριτική και τις επιθέσεις που δεχτήκαμε, βρισκόμαστε εδώ, είμαστε παρόντες. Ο Παναθηναϊκός παραμένει μεγάλος σύλλογος και σε κάθε περίπτωση θα ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Θα αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα που δημιούργησαν περαστικοί και καιροσκόποι».
