ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ - ΤΟ ΒΗΜΑ
Την απάντηση την έχει έτοιμη ο κ. Βασίλης Μιχαλολιάκος: «Δεν σε θέλουν οι δημοσκοπήσεις». Αυτό λέει σε όσους θέλει να ξεφορτωθεί και να μην τους δώσει το χρίσμα για τις τοπικές εκλογές. Τις δημοσκοπήσεις που επικαλείται διενεργεί η διάσημη εταιρεία «Μύρισα τα νύχια μου».
Αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία της επιλογής. Με τη Νέα Δημοκρατία χωρισμένη σε σαμαρικούς και ντορικούς, με αντάρτες να φυτρώνουν σε κάθε περιφέρεια, με υπολογισμούς που βασίζονται σε μπαγιάτικα δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο να ....
διακριθεί «ο εκλεκτός» για κάθε δήμο, για κάθε περιφέρεια.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα αν υπήρχε ενιαία στρατηγική, που να καθορίζεται κεντρικά. Αν δηλαδή υπήρχαν ορισμένοι κανόνες που να ισχύουν για όλους και παντού.
O κ. Μιχαλολιάκος είναι ένα είδος αναβαθμισμένου επιτελάρχη (έχει και επίσημο τίτλο «Γραμματέας Αυτοδιοίκησης») που καλείται να πάρει αποφάσεις πάνω από τις δυνάμεις του. Αποφασίζει για άλλους δήμους εκείνος που δεν μπορεί να κανονίσει τα του δήμου του.
Ο βουλευτής Α΄ Πειραιά ήταν ασαφής όταν ξεκίνησε η συζήτηση για τους πιθανούς υποψηφίους της δικής του πόλης. Εκανε και σχετική δήλωση: «Δεν είπα ότι θα τεθώ επικεφαλής του Δήμου Πειραιά. Δεν το αποκλείω, αλλά δεν το έχω πει».
Αν λοιπόν δεν μπορεί να αποφασίσει εγκαίρως για τον εαυτό του, πώς θα κατευθύνει τα πράγματα σε αχαρτογράφητες περιοχές; Παραβλέπουμε τη λεπτομέρεια: Δεν μπορεί εκείνος που δίνει το χρίσμα να σκέφτεται μην τυχόν το δώσει στον εαυτό του...
H Νέα Δημοκρατία έχει παραδοθεί στη γοητεία του τυχάρπαστου. Αρχικά δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι τους υποψηφίους θα τους αναδείξουν οι τοπικές κοινωνίες. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται κανείς και απλώς η Ρηγίλλης να περιμένει ενημέρωση, όταν ωριμάσουν οι κατά τόπους συνθήκες.
Ακολουθώντας αυτή τη γραμμή θα μπορούσαν να στηθούν κάλπες στις τοπικές οργανώσεις. Θα μπορούσαν να ισχύσουν βασικοί κανόνες όπως «στηρίζουμε τους εκλεγμένους (αν δεν είναι υπόδικοι)». Θα μπορούσαν να μπουν ρήτρες, σαν κι αυτές που βάζει το ΠαΣοΚ για τη συμμετοχή των γυναικών, αλλά καταπώς φαίνεται η Νέα Δημοκρατία επιστρέφει στην «αντρίλα» της δεκαετίας του ΄70.
Οι γυναίκες είναι καλές για στενογράφοι, όχι για δημαρχίνες. Θα μπορούσαν να επιλέξουν μόνο δεξιοδεξιούς, αφήνοντας τους κεντροδεξιούς στην απέξω. Δεν ισχύουν αυτά. Ο κ. Μιχαλολιάκος έχει θεσπίσει τους δικούς του κανόνες που συνοψίζονται υπό τον τίτλο «Στα κουτουρού».
Oι επιτελάρχες κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αν ο στόχος του κ. Μιχαλολιάκου είναι να νικήσει με οποιονδήποτε τρόπο, ποντάροντας ακόμη και σε γελωτοποιούς ή σε αμφιβόλου κύρους πρόσωπα, τότε θα έχει κάποιες επιτυχίες. Ενα είναι βέβαιο, ότι η αποστασιοποίηση της ηγεσίας του κόμματος δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιλύει.
Και να ΄ταν αποστασιοποίηση αληθινή, θα λέγαμε «άντε, είναι πολιτική στάση». Αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται είναι μια παρέμβαση εν κρυπτώ. Δηλαδή γίνεται όλη η συνεννόηση με τα κεντρικά γραφεία και διατυπώνεται η προτροπή «βάλε εσύ υποψηφιότητα κι εμείς θα σε στηρίξουμε». Με αυτόν τον τρόπο κουκουλώνεται η περιφρόνηση που επέδειξαν ορισμένοι στην ηγεσία του κόμματος θέτοντας από μόνοι τους υποψηφιότητα. Προκειμένου να μη χαθούν συμβολικές μάχες η Νέα Δημοκρατία έγινε ουραγός της κάθε φίρμας.
Aυτό που κάνει χειρότερη τη θέση του κ. Βασίλη Μιχαλολιάκου είναι το μη αναστρέψιμο των συνθηκών. Οι ενδοκομματικές διαμάχες δεν θα ηρεμήσουν, ακόμη κι αν υπάρξουν οργανωμένες οδηγίες και παρακλήσεις. Οσο για τον επιτελάρχη, προλαβαίνει να κάνει μία ακόμη δημοσκόπηση. Να μάθει και στατιστικά πόσοι τον θέλουν για Γραμματέα Αυτοδιοίκησης.
