Ζήσαμε πρωτόγνωρες, από πλευράς όγκου αλλά κυρίως ουσίας, συγκεντρώσεις.
Τα παιδιά της Ελλάδας έκαναν την πιο ουσιαστική κοινωνική εξέγερση.
Ποιοι μπόρεσαν όμως να το καταλάβουν;
Ποιοι ήθελαν να το καταλάβουν;
Η απάντηση είναι πολλοί λίγοι, ελάχιστοι και φυσικά καπελώθηκαν από τους λαϊκιστές που ανακάλυψαν τρομοκράτες, αναρχικούς, αλήτες πίσω από τις αναταραχές...
Δύο χρόνια μετά οι διαδηλωτές του Δεκεμβρίου του 2008 δικαιώθηκαν, η Χώρα μας βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της ιστορία της, όχι τόσο για τα οικονομικά της αλλά κυρίως για το ηθικό που έχουν οι Έλληνες, τις μηδενικές ελπίδες για το μέλλον τους και φυσικά το φάσμα της ανεργίας να έχει απλωθεί σε κάθε οικογένεια.
Η μόνη ελπίδα της Ελλάδας είναι να στηρίξει τα παιδιά της, να επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό της. Η παιδεία και η μόρφωση με μακροχρόνια στόχευση η μόνη λύση.