πηγή: taxalia.blogspot.com
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΝΔ ΘΑΝΑΣΗ ΣΚΟΡΔΑ
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ περίοδο όπου τόσο η οικονομική συγκυρία όσο και η μείωση της αξιοπιστίας των πολιτικών και των κομμάτων επιβάλλουν την άμεση αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με τα οικονομικά τους. Χρήσιμο προς τούτο είναι να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Χρειάζεται να υπάρχει κρατική χρηματοδότηση... των κομμάτων;
ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ που ιστορικά έχει διεξαχθεί για τη θέση των κομμάτων, μεταπολεμικά η απάντηση είναι καταφατική. Αν θέλουμε να εγγυηθούμε ελεύθερο και τίμιο πολιτικό ανταγωνισμό και να εξισορροπηθεί ο ρόλος των ιδιωτικών συμφερόντων, οφείλουμε να διασφαλίσουμε τη λειτουργία τους. Σχεδόν 90 από τις 140 χώρες που έχουν κοινοβουλευτική δημοκρατία υποστηρίζουν τη λειτουργία των κομμάτων με χρήματα και όχι μόνο. Μπορεί να καταργηθεί η κρατική επιχορήγηση;
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι μια σειρά από μη χρηματικές παροχές από το κράτος θα μπορούσαν όχι μόνον να συμπληρώσουν την κρατική χρηματοδότηση στη λογική περιορισμού των χρηματικών ενισχύσεων, αλλά και να την αντισταθμίσουν. Ρυθμίσεις που αφορούν στον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο, στη διαφοροποίηση του ΦΠΑ, στην ένταξη των τηλεφωνικών επικοινωνιών στο ΣΥΖΕΥΞΙΣ, στην παροχή στέγης σε αναξιοποίητα κτίρια του Δημοσίου είναι μερικές ενδεικτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να εξεταστούν.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ πρόβλημα της δανειοδότησης, αυτό αφορά κυρίως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για δύο λόγους: ιστορικότητας και μαζικότητας. Αφενός, έχουν συσσωρευτεί υποχρεώσεις 38 ετών, αφετέρου, η τάξη μεγέθους αυτών των δύο κομμάτων δεν συγκρίνεται με αυτή των μικρών. Η κατάσταση έγινε μη διαχειρίσιμη μετά το καλοκαίρι του 2010 λόγω εκτόξευσης των επιτοκίων. Δεν έχουμε δυσκολία να συμφωνήσουμε στην κατάργηση της δανειοδότησης των κομμάτων (με εξαίρεση την αγορά παγίων), αλλά πρέπει να εξετάσουμε μια ρύθμιση της υπάρχουσας κατάστασης.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΟΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ να περικοπεί η χρηματοδότηση των δανειοδοτηθέντων κομμάτων κατά ένα ποσοστό και με τα χρήματα αυτά να εξυπηρετούνται τα παλαιά δάνεια κατ' ευθείαν από το Δημόσιο. Σχετικά με την τροπολογία που θέλαμε να συζητηθεί, δεν προέβλεπε καμία διαγραφή χρεών. Απλά, αντί να παρακρατείται το σύνολο της χρηματοδότησης από τις τράπεζες θα εκρατείτο μέχρι το 50%. Πρακτικά δηλαδή, θα είχαμε μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ διαφορετικό από αυτό που κάνει κάθε δανειολήπτης όταν πηγαίνει στη τράπεζα και κάνει αναρρύθμιση του δανείου του. Προς επιβεβαίωση αυτών που λέμε, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών και της Ενωσης Τραπεζών, έχουν ρυθμιστεί 750.000 δάνεια ιδιωτών. 400.000 καταναλωτικά, 200.000 στεγαστικά, και 150.000 επιχειρηματικά, ενώ έχει μειωθεί η παρακράτηση της δόσης σε όλα τα δάνεια των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν ληφθεί μέσω του ταμείου παρακαταθηκών και δανείων. Κάτι αντίστοιχο επεδίωκε να κάνει και η σχετική τροπολογία.
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ περίοδο όπου τόσο η οικονομική συγκυρία όσο και η μείωση της αξιοπιστίας των πολιτικών και των κομμάτων επιβάλλουν την άμεση αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με τα οικονομικά τους. Χρήσιμο προς τούτο είναι να απαντηθούν κάποια ερωτήματα. Χρειάζεται να υπάρχει κρατική χρηματοδότηση... των κομμάτων;
ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ που ιστορικά έχει διεξαχθεί για τη θέση των κομμάτων, μεταπολεμικά η απάντηση είναι καταφατική. Αν θέλουμε να εγγυηθούμε ελεύθερο και τίμιο πολιτικό ανταγωνισμό και να εξισορροπηθεί ο ρόλος των ιδιωτικών συμφερόντων, οφείλουμε να διασφαλίσουμε τη λειτουργία τους. Σχεδόν 90 από τις 140 χώρες που έχουν κοινοβουλευτική δημοκρατία υποστηρίζουν τη λειτουργία των κομμάτων με χρήματα και όχι μόνο. Μπορεί να καταργηθεί η κρατική επιχορήγηση;
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι μια σειρά από μη χρηματικές παροχές από το κράτος θα μπορούσαν όχι μόνον να συμπληρώσουν την κρατική χρηματοδότηση στη λογική περιορισμού των χρηματικών ενισχύσεων, αλλά και να την αντισταθμίσουν. Ρυθμίσεις που αφορούν στον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο, στη διαφοροποίηση του ΦΠΑ, στην ένταξη των τηλεφωνικών επικοινωνιών στο ΣΥΖΕΥΞΙΣ, στην παροχή στέγης σε αναξιοποίητα κτίρια του Δημοσίου είναι μερικές ενδεικτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να εξεταστούν.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ πρόβλημα της δανειοδότησης, αυτό αφορά κυρίως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για δύο λόγους: ιστορικότητας και μαζικότητας. Αφενός, έχουν συσσωρευτεί υποχρεώσεις 38 ετών, αφετέρου, η τάξη μεγέθους αυτών των δύο κομμάτων δεν συγκρίνεται με αυτή των μικρών. Η κατάσταση έγινε μη διαχειρίσιμη μετά το καλοκαίρι του 2010 λόγω εκτόξευσης των επιτοκίων. Δεν έχουμε δυσκολία να συμφωνήσουμε στην κατάργηση της δανειοδότησης των κομμάτων (με εξαίρεση την αγορά παγίων), αλλά πρέπει να εξετάσουμε μια ρύθμιση της υπάρχουσας κατάστασης.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΟΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ να περικοπεί η χρηματοδότηση των δανειοδοτηθέντων κομμάτων κατά ένα ποσοστό και με τα χρήματα αυτά να εξυπηρετούνται τα παλαιά δάνεια κατ' ευθείαν από το Δημόσιο. Σχετικά με την τροπολογία που θέλαμε να συζητηθεί, δεν προέβλεπε καμία διαγραφή χρεών. Απλά, αντί να παρακρατείται το σύνολο της χρηματοδότησης από τις τράπεζες θα εκρατείτο μέχρι το 50%. Πρακτικά δηλαδή, θα είχαμε μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ διαφορετικό από αυτό που κάνει κάθε δανειολήπτης όταν πηγαίνει στη τράπεζα και κάνει αναρρύθμιση του δανείου του. Προς επιβεβαίωση αυτών που λέμε, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών και της Ενωσης Τραπεζών, έχουν ρυθμιστεί 750.000 δάνεια ιδιωτών. 400.000 καταναλωτικά, 200.000 στεγαστικά, και 150.000 επιχειρηματικά, ενώ έχει μειωθεί η παρακράτηση της δόσης σε όλα τα δάνεια των δημοσίων υπαλλήλων που έχουν ληφθεί μέσω του ταμείου παρακαταθηκών και δανείων. Κάτι αντίστοιχο επεδίωκε να κάνει και η σχετική τροπολογία.
