Οι πρόσφατες όμως αντιδράσεις κατά τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου έγραψαν στην πολιτική ιστορία της χώρας μια εντελώς νέα σελίδα.
Όσο όμως και αν κυριαρχεί αγανάκτηση από τον τρόπο που λειτουργεί η αναξιόπιστη σημερινή κυβέρνηση, εκδηλώσεις που αμαυρώνουν τις εθνικές επετείους, μάλλον δεν λειτουργούν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Κυρίως γιατί επεμβαίνουν στο πλαίσιο των αρχών και αξιών, που κάθε έθνος διαμορφώνει ως θεματοφύλακα της ιστορικής του διαδρομής....
Η σημερινή κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται καταστροφική για τη χώρα μας. Αφού αναίτια, σε μια ανόητη προσπάθειά της να μεταφέρει το βάρος στους προηγούμενους, δυσφήμησε τη χώρα και την οικονομία της, με μεγάλη ευκολία προσέφυγε στις δαγκάνες του ΔΝΤ και της Τρόικα.
Σχεδόν απερίσκεπτα προσέφυγε σε όποια λύση της πρότειναν, χωρίς να βλέπει στο μέλλον. Με μια λογική απαράδεκτης υποτέλειας, εύκολης και συνάμα απαράδεκτης εκχώρησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Όλοι συμφωνούν πως η χώρα μας μπορούσε να αποφύγει αυτόν τον ξεπεσμό και τη διεθνή κατακραυγή, αν έγκαιρα προωθούσε τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές. Πως όμως άραγε θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να καταφέρει κάτι τέτοιο;
Όταν κοινή γνώση συνιστά το γεγονός, πως η ίδια παράταξη κυβερνώντας από το παρελθόν φέρει την ακέραιη ευθύνη για αυτές τις παθογένειες, αφού για περισσότερο από τριάντα χρόνια επέβαλε στην κοινωνία το λαϊκισμό, τη χαλαρή ηθική και τη λογική της ήσσονος προσπάθειας.
Βεβαίως όλα αυτά στον παρελθόντα χρόνο με ευκολία τα πρόβαλλαν ως λαϊκές κατακτήσεις και τα βάφτισαν δικαιώματα των πολιτών. Η ίδια λοιπόν παράταξη σήμερα τα παρουσιάζει ως στρεβλώσεις και ως προνόμια συντεχνιών.
Προφανώς για όσα συμβαίνουν σήμερα δεν φταίνε οι πολίτες. Η πολιτική από καιρό έχει αποποιηθεί τον παιδαγωγικό της ρόλο. Η σημερινή πολιτική εξουσία αποδεικνύεται εντελώς ανίκανη να αναλάβει τις πραγματικές της ευθύνες και να δείξει το δρόμο.
Όσο πιο σύντομα απαλλαγεί η χώρα από μια αποδεδειγμένα ανίκανη κυβέρνηση, τόσο παραμένουν οι όποιες πιθανότητες ανάκαμψης. Δυστυχώς οι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογήσει ένα εξαιρετικά δυσοίωνο μέλλον.
Η κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια έμεινε επαναπαυμένη σε μια επίπλαστη ευδαιμονία, που δημιουργούσε το πολιτικό σύστημα. Έτσι σήμερα, αφενός προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και αφετέρου αναζητά τρόπο αντίδρασης. Στις Δημοκρατίες όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα…
Το μεγάλο όπλο των πολιτών είναι η ψήφος. Το συνταγματικό δικαίωμα της ψήφου είναι η μεγάλη δύναμη στα χέρια των πολιτών. Η στιγμή είναι κρίσιμη. Δεν μπορεί τώρα να κυριαρχήσει η λογική της φυγής, της μη συμμετοχής. Οι έλληνες ενωμένοι, σοβαροί και προσηλωμένοι στο στόχο της εθνικής μας ανάκαμψης μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Όποιος βεβαίως ισχυριστεί πως ο δρόμος είναι εύκολος δεν προσεγγίζει την πραγματικότητα. Δυστυχώς το καράβι δείχνει ακυβέρνητο. Η πατρίδα μας αναζητά λύσεις χωρίς πραγματική ηγεσία στην κυβέρνηση, χωρίς ανιδιοτελή καθοδήγηση.
Χρειάζεται άμεσα προσδιορισμός εθνικών στόχων. Και αυτό οφείλει το πολιτικό σύστημα να το επιχειρήσει άμεσα. Με ευθύνη, με ειλικρίνεια και με διάθεση να αναλάβει τις ευθύνες του.
