Το ελληνικό Κράτος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, όταν αναδιαρθρώσει το υπέρογκο χρέος του, παρά αν εξακολουθήσει να δανείζεται αυξάνοντας το χρέος του σε ποσοστά άνω του 150% του ΑΕΠ! Το ελληνικό δημόσιο χρέος κυμαίνεται σε ποσά πέριξ των 350 δις ευρώ (στοιχεία 31/3/2011) , ποσά πού το Κράτος με ΑΕΠ γύρω στα 230 δις ευρώ (στοιχεία 31/12/2010), δεν μπορεί ποτέ να αποπληρώσει με δεδομένη την βαθιά ύφεση της οικονομίας. Οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί του Ελληνικού Κράτους δεν αποτελούν το μοναδικό πρόβλημα για την φερεγγυότητα της χώρας.
Ακόμα και εάν το ελληνικό δημόσιο είχε, ή θα έχει, πλεονάσματα στο μέλλον, αυτά δεν θα είναι ποτέ αρκετά για καλύψουν τους τόκους του υφιστάμενου χρέους και έτσι αυτό θα συνεχίζει να αυξάνεται. Οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους ανέρχονται σήμερα περίπου στα 20 δις ευρώ(31-3-2011), άρα προκειμένου το χρέος να σταματήσει να αυξάνεται θα πρέπει η Ελλάδα να έχει πρωτογενή πλεονάσματα μεγαλύτερα από 8% του ΑΕΠ της, σενάριο ουτοπικό με βάση την παγκόσμια πραγματικότητα.
Οι εγχώριοι τραπεζίτες και τα φερέφωνά τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν από την επικείμενη συμφωνία για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την αυτόματη μείωση της αξίας των ομολόγων πού κατέχουν. Η Τράπεζα της Ελλάδος όμως, ως θεσμικός παράγων της Πολιτείας, επιβάλλεται να συναινεί στη ριζική αναδιάρθρωση του δυσβάστακτου ελληνικού χρέους, εκτός κι αν έχει να προτείνει κάποια άλλη συγκεκριμένη ρεαλιστική πρόταση εξάλειψής του.
Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικός ο ρόλος και η χρησιμότητα της Τράπεζας της Ελλάδος, αν είχε φροντίσει τα τελευταία δύο χρόνια τη διασφάλιση και την ορθή αξιοποίηση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, για παράδειγμα. Εδώ εγείρονται αμείλικτα ερωτήματα πού επιβάλλεται να απαντηθούν: Αν τα αποθεματικά του Κοινού Ταμείου στην ΤτΕ υποχρεωτικά κατευθύνονται στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, γιατί η ΤτΕ δεν φρόντισε να προτείνει στο Υπουργείο Οικονομικών την αλλαγή στο νόμο, πού θα επιτρέπει και άλλες επενδυτικές επιλογές;
Η προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους, μέσω «κουρέματος», αποτελούσε αντικείμενο συζητήσεων στην Ευρώπη τουλάχιστον ενάμιση χρόνο πριν. Τι έκανε όλο αυτό το διάστημα η ΤτΕ, ώστε να διασφαλίσει το μόχθο του ελληνικού λαού; Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να γνωρίζει ακριβώς πόσα χρήματα επενδύθηκαν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα τελευταία δύο χρόνια από την ΤτΕ και από τις Διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων; Ποιες αγορές πραγματοποίησε η ΤτΕ από τη δευτερογενή αγορά και από ποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της αλλοδαπής προμηθεύθηκε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου;
Η ελληνική κοινωνία απαιτεί συγκεκριμένες απαντήσεις. Όλοι θα κριθούν στην ώρα τους. Και οι κυβερνώντες και οι Τραπεζίτες και οι Θεματοφύλακες του ιδρώτα του ελληνικού λαού, όπως η ΤτΕ και οι Διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων.
*Ο Κωνσταντίνος Γ. Παπαθανασίου είναι Οικονομολόγος. Έχει διατελέσει Διοικητής του ΟΑΕΕ και Αντιπρόεδρος της ΕΛΤΕ
Ακόμα και εάν το ελληνικό δημόσιο είχε, ή θα έχει, πλεονάσματα στο μέλλον, αυτά δεν θα είναι ποτέ αρκετά για καλύψουν τους τόκους του υφιστάμενου χρέους και έτσι αυτό θα συνεχίζει να αυξάνεται. Οι τόκοι εξυπηρέτησης του χρέους ανέρχονται σήμερα περίπου στα 20 δις ευρώ(31-3-2011), άρα προκειμένου το χρέος να σταματήσει να αυξάνεται θα πρέπει η Ελλάδα να έχει πρωτογενή πλεονάσματα μεγαλύτερα από 8% του ΑΕΠ της, σενάριο ουτοπικό με βάση την παγκόσμια πραγματικότητα.
Οι εγχώριοι τραπεζίτες και τα φερέφωνά τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν από την επικείμενη συμφωνία για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την αυτόματη μείωση της αξίας των ομολόγων πού κατέχουν. Η Τράπεζα της Ελλάδος όμως, ως θεσμικός παράγων της Πολιτείας, επιβάλλεται να συναινεί στη ριζική αναδιάρθρωση του δυσβάστακτου ελληνικού χρέους, εκτός κι αν έχει να προτείνει κάποια άλλη συγκεκριμένη ρεαλιστική πρόταση εξάλειψής του.
Θα ήταν πολύ πιο παραγωγικός ο ρόλος και η χρησιμότητα της Τράπεζας της Ελλάδος, αν είχε φροντίσει τα τελευταία δύο χρόνια τη διασφάλιση και την ορθή αξιοποίηση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων, για παράδειγμα. Εδώ εγείρονται αμείλικτα ερωτήματα πού επιβάλλεται να απαντηθούν: Αν τα αποθεματικά του Κοινού Ταμείου στην ΤτΕ υποχρεωτικά κατευθύνονται στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, γιατί η ΤτΕ δεν φρόντισε να προτείνει στο Υπουργείο Οικονομικών την αλλαγή στο νόμο, πού θα επιτρέπει και άλλες επενδυτικές επιλογές;
Η προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους, μέσω «κουρέματος», αποτελούσε αντικείμενο συζητήσεων στην Ευρώπη τουλάχιστον ενάμιση χρόνο πριν. Τι έκανε όλο αυτό το διάστημα η ΤτΕ, ώστε να διασφαλίσει το μόχθο του ελληνικού λαού; Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να γνωρίζει ακριβώς πόσα χρήματα επενδύθηκαν σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα τελευταία δύο χρόνια από την ΤτΕ και από τις Διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων; Ποιες αγορές πραγματοποίησε η ΤτΕ από τη δευτερογενή αγορά και από ποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της αλλοδαπής προμηθεύθηκε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου;
Η ελληνική κοινωνία απαιτεί συγκεκριμένες απαντήσεις. Όλοι θα κριθούν στην ώρα τους. Και οι κυβερνώντες και οι Τραπεζίτες και οι Θεματοφύλακες του ιδρώτα του ελληνικού λαού, όπως η ΤτΕ και οι Διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων.
*Ο Κωνσταντίνος Γ. Παπαθανασίου είναι Οικονομολόγος. Έχει διατελέσει Διοικητής του ΟΑΕΕ και Αντιπρόεδρος της ΕΛΤΕ
