Πρόσφατα ένας συμπολίτης μας, κληρονόμησε μία έπαυλη στα βόρεια προάστια, ένα σκάφος, και κάμποσες δεκάδες στρέμματα σε εξαιρετική παραλία κοσμοπολίτικου νησιού. Αιφνιδιασμένος από την εύνοια της τύχης μετακομίζει στην έπαυλη, λαμβάνει δάνεια και αρχίζει τα ταξίδια με το σκάφος. Μάταια προσπαθούσε να τον πείσει ο φίλος του ο «Κώστας» ότι αυτή η ζωή θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο. Ήταν βλέπετε και ο «Γιώργος» που τον καθησύχαζε ότι τα στρέμματα είναι πολλά.
Μέχρις ότου ένα πρωί διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να συντηρήσει ούτε την έπαυλη ούτε το σκάφος και οι δανειστές αρχίζουν να πιέζουν για τα στρέμματα…
Οι ξένοιαστες μέρες δίνουν τη θέση τους στον πανικό και την απόγνωση. Να χάσει τη γη «μπιρ παρά»; Και τα όνειρα που έκανε…
Το δίλημμά τον «τρώει». Να ξεπουλήσει όσο – όσο που του λέει ο «Γιώργος», και «έχει ο Θεός» ή να ανασυνταχθεί και να δημιουργήσει πλούτο βάσει της περιουσίας που κατέχει, όπως του λέει ο φίλος του ο «Αντώνης»;
Εδώ ακριβώς το πρόβλημα του συμπολίτη μας εξομοιώνεται με το πρόβλημα της χώρας.
Είναι χρέος μας να δράσουμε άμεσα, όχι στην κατεύθυνση της εύκολης λύσης του ξεπουλήματος αλλά στην κατεύθυνση της πατριωτικής και εθνικά συμφέρουσας λύσης. Της αξιοποίησης του εθνικού πλούτου.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Όχι πάντως με αυτή τη μορφή που έχει γίνει γνωστό το σχέδιο «εύρηκα».
Μπορούμε να προσαρμόσουμε στις δικές μας ανάγκες, διεθνείς πρακτικές που είναι γνωστές ως «Κρατικά Επενδυτικά Ταμεία» (Sovereign Wealth Funds). Πρόκειται για πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας σε εθνικό επίπεδο προκειμένου να συγκεντρωθούν σ’ ένα Ταμείο κρατικές πρόσοδοι, φυσικοί πόροι, ακίνητη και κινητή δημόσια περιουσία (περί το 1 τρις εκτιμάται) εν είδη εθνικού καταπιστεύματος και εν συνεχεία αυτά αξιοποιούνται ποικιλοτρόπως.
Στην ουσία πρόκειται για κρατικά θησαυροφυλάκια. Στην περίπτωση μας ας το ονομάσουμε Ταμείο Εθνικής Ανασυγκρότησης – ΤΕΑΝ (Greek Reconstruction Fund – GRF).
Το Ταμείο αυτό θα πρέπει να διοικείται από άτομα που χαίρουν της εμπιστοσύνης της Βουλής τουλάχιστον κατά τα 2/3. Η θητεία τους θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από αυτή της Βουλής.
Το Ταμείο αφ’ ενός θα υπόκειται σε αυστηρότατους κανόνες διαχείρισης και διαφάνειας αφ’ ετέρου θα ενημερώνει αναλυτικά την Βουλή, για την πρόοδο της αξιοποίησης, κάθε τρίμηνο.
Το Ταμείο θα έχει αιτιολογημένο δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) στον διορισμό ΔΣ των φορέων και οργανισμών που του ανήκουν.
Σε συνεργασία με την κυβέρνηση θα προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια αναβάθμισης της αξίας του εθνικού πλούτου ( π.χ. χάραξη αιγιαλού, πολεοδόμηση, κλπ) κατά προτεραιότητα.
Θα έχει τη δυνατότητα να συμπράττει με εγχώριους ή ξένους επενδυτές, παρέχοντας σ’ αυτούς μία τεράστια χρηματοοικονομική δύναμη με την εξής μέθοδο:
Ο επενδυτής δεν θα καθίσταται ιδιοκτήτης αλλά χρήστης για όσο διάστημα θα διαρκεί η επένδυση. Δεν θα επιβαρύνεται με ενοίκιο ή δικαιώματα χρήσης αλλά θα δεσμεύεται νομικά για τη μορφή και το περιεχόμενο της προστιθέμενης αξίας που θα παράγει η όλη συνέργεια. (Τεχνογνωσία, θέσεις εργασίας, οικονομικοί πόροι κλπ).
Παράδειγμα:
Το Ταμείο παραχωρεί κάποιες μαρίνες σε επενδυτή για Χ χρόνια. Ο επενδυτής αναλαμβάνει να διαμορφώσει σύγχρονες μαρίνες με τις αναγκαίες υποδομές, τις διαχειρίζεται και αποδίδει τα προβλεπόμενα από την σύμβαση έσοδα στο Δημόσιο.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς μα γιατί να μην πωληθούν οι μαρίνες άμεσα; Αφ’ ενός αυτό δεν αποκλείεται αλλά είναι προφανές ότι διευρύνεται ο αριθμός των ενδιαφερόμενων επενδυτών και με εκείνους που δεν θέλουν να αγοράσουν αλλά να διαχειριστούν. Αφ’ ετέρου μετά την αναβάθμιση των μαρίνων, είναι επίσης προφανές ότι η αξία τους θα είναι μεγαλύτερη και μια πιθανή πώλησή τους θα αποφέρει μεγαλύτερο τίμημα.
Εξίσου χαρακτηριστικό θα ήταν το παράδειγμα της αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας καθώς και πολλά άλλα.
Η αξιοποίηση της ακίνητης Δημόσιας Περιουσίας έως σήμερα δεν αποφέρει παρά πάνω από 30 εκατ. € ετησίως, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των εμπειρογνωμόνων του Υπ. Οικονομικών.
Με την ορθή λειτουργία του ΤΕΑΝ (GRF) μία ελάχιστη απόδοση ύψους 3%, σε ένα ενεργητικό της τάξεως του 1 τρις, θα εξασφαλίζει περίπου 30 δις ετησίως.
Τα έσοδα αυτά μπορούν να εξυπηρετούν το χρέος και παράλληλα να ενισχύουν το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας.
Με απλά λόγια, το ΤΕΑΝ (GRF) θα είναι ένα χρηματοοικονομικό εργαλείο για την Ελλάδα, θα αυξάνει την «ήπια ισχύ» της χώρας και επιπλέον θα ενισχύει την κοινωνική μας συνοχή.
Με την υιοθέτηση της ανωτέρω πρότασης αντιμετωπίζονται οι αδυναμίες του σχεδίου «εύρηκα» ( τι γίνεται π.χ. αν η πώληση της κρατικής περιουσίας δεν καλύψει τα 125 δις;), δεν αφελληνίζεται ο εθνικός πλούτος, και κυρίως «δεν σφάζουμε την αγελάδα…».
Το μεγάλο στοίχημα είναι απολύτως εφικτό να κερδηθεί και η
χώρα ν’ ανακτήσει το πλεονέκτημα της σταθερότητας και της γεωοικονομικής αξίας.
Αυτό που απομένει είναι η ανάδειξη μιας πολιτικής ηγεσίας η οποία θα εμφορείται από εθνική συνείδηση, τεχνοκρατική επάρκεια και κοινωνική ευθύνη.
Είναι ευχή και ελπίδα όσων Ελλήνων σκεπτόμαστε, δρούμε και δημιουργούμε, ν’ αποφασίσουμε σε ποια κατεύθυνση αξίζει να πορευθούμε.
Σε κάθε άλλη περίπτωση κινδυνεύουμε – σε ελάχιστο χρόνο – να χάσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συνέπεια την ολική γεωπολιτική μας συρρίκνωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Η ευθύνη για την απόφαση δεν ανήκει μόνο στους πολιτικούς ταγούς.
Ανήκει στον κάθε πολίτη, ο οποίος με τη στάση του θα διαμορφώσει εκείνο το πολιτικό σκηνικό που θα επιτρέψει την υπέρβαση της κρίσης.
* Ο Θανάσης Σκορδάς είναι διευθυντής της Νέας Δημοκρατίας
